जैत रे जैत — ४८ वर्षांचा सांगीतिक गौरव पुण्यात साजरा करण्यात आला; पद्मश्री पं. हृदयनाथ मंगेशकर आणि उषा मंगेशकर यांना अभिवादन
जैत रे जैत या कालातीत चित्रपटाच्या ४८ व्या वर्धापनदिनानिमित्त एक भव्य संगीतमय सोहळा ५ ऑगस्ट २०२५ रोजी पुण्यातील यशवंतराव चव्हाण नाट्यगृह, कोथरूड येथे संपन्न झाला. मेहक प्रस्तुत या विशेष कार्यक्रमात पद्मश्री पं. हृदयनाथ मंगेशकर आणि उषा मंगेशकर यांच्या अद्वितीय योगदानाचा गौरव करण्यात आला.
कार्यक्रमाची सुरुवात पॅनल चर्चेने झाली, ज्यात सहभागी होते — पं. हृदयनाथ मंगेशकर, उषा मंगेशकर, आणि ज्येष्ठ अभिनेते डॉ. मोहन आगाशे. मृणाल कुलकर्णी, संध्याकाळचे सूत्रसंचालन स्पृह जोशी यांनी अत्यंत भावस्पर्शी आणि नेमकेपणाने केले.
पं. हृदयनाथ मंगेशकर यांनी त्यांच्या संगीत प्रवासाविषयी सांगताना उल्लेख केला,
> “मी ही गाणी दाद मिळवण्यासाठी नव्हे, तर एका न ऐकलेल्या आवाजाला मान देण्यासाठी रचली होती. जैत रे जैत हे माझं एकट्याचं नव्हे — ते जंगलाचं आहे, विसरलेल्या लोकांचं आहे.”
उषा मंगेशकर यांनी त्या काळातील निर्मितीच्या आठवणींना उजाळा दिला आणि एका धैर्यशील कलाकृतीच्या निर्मितीमागील संघर्ष उलगडला.आदिवासी कथांना पडद्यावर आणण्यामागील प्रयत्नांचे तपशील शेअर केले, तर डॉ. मोहन आगाशे यांनी नाग्या या त्यांच्या भुमिकेतील अनुभव सांगितले.
या चर्चेनंतर जैत रे जैत मधील अजरामर गाणी प्रत्यक्ष स्वरात सादर करण्यात आली. रवींद्र साठे यांच्या सुरेल नेतृत्वात, मनिषा निश्चल आणि विभावरी आपटे यांनी या गीतांना नवसंजीवनी दिली.
मी रात टाकली, जांभुळ पिकल्या झाडाखाली, आम्ही ठाकर ठाकर ही गाणी केवळ ऐकली गेली नाहीत — ती अनुभवली गेली. त्या सूरांनी सभागृह भारावून टाकले.
जैत रे जैत पुन्हा एकदा सिद्ध करून गेलं की, हा चित्रपट नव्हे — एक चळवळ आहे. एक सांस्कृतिक जप आहे. आणि हा कार्यक्रम झाला एक सांगीतिक साक्ष — त्या लढ्याची, त्या संगीताची, आणि त्या मातीची.
कारण काही गाणी फक्त गायली जात नाहीत — ती जपली जातात.आणि काही कलाकार हे केवळ कलाकार नसतात — ते संस्कृतीचे रक्षक असतात.
